Eigum enn eftir að sjá besta leik íslenskalandsliðsins.

Já sæluhrollurinn er að dvína og fólk að ná áttum eftir leikinn í gær, ég hlustaði eða horfið á Sport-pistilinn á DR1, þar þurfti auðvitað að tala um 14-2 leikinn frá 1967 og einnig 6-0 leikinn í Parken, einnig var sagt frá 3-1 sigri hér heima 2011, þar sem nærri allir leikmenn Íslands voru komnir inní hópinn, en þulurinn spurði hvað veldur þessari velgengni Íslands? Skipulag, yfirbyggðir fótboltahallir og ekki hvað síst var það þjálfun og skipulag þeirra, þetta voru orð viðmælandans en hann tók ,að mér fannst, ekki nægjanlega skýrt fram viljann, stoltið og ekki hvað síst HJARTAÐ.

Geta íslendingar unnið Frakkland á sunnudaginn, ég tel það muni gerast, jafnt að loknum venjulegum leiktíma og framlengingu, þannig að dagsferðin gæti skemmt fyrir áhorfendum, ef þeir þurfa að fara af leiknum áður en honum líkur....

Leikurinn í gær verður það sem við munum muna það sem við eigum eftir ólifað [HH], ég held að það sé alveg hárrétt, við eigum eftir að muna þennan atburð líkt atburði eins og JFK, hvar varst þú er JFK var skotinn, Tvíburaturnarnir osfv.

Umfjöllun um leikinn [ég þarf ekki að nefna þá aðila, eins og ég segi þá verður þessi leikur ekki nefndur annað en leikurinn í nánustu eða óráðinni langri framtíð] hefur verið nokkuð mikil í erlendum fjölmiðlum, þar kemur skýrt fram menning og viðhorfsmunur á milli landa, þeir engilsaxensku nefna valla gæði íslenska liðsins, frekar horfa þeir á atburðinn út frá eigin væntingu, sem voru þó nokkrar, væntingar eins og 3 til 4 – 0 fyrir Englandi, voru nefnd sem ásættanlegur árangur, ekkert annað kom til greina. Í nær öllum öðrum löndum er sagt að íslenskaliðið sé áhugvert og glaðst er yfir velgengni liðsins á EM.

Það kom einnig fram á BBC í gær að aðilar sem voru í settinu hefðu óskað eftir landsliðsstöðunni hjá Englandi, sem mér fannst gaman að heyra, því þessir aðilar voru á sínum tíma mjög öflugir knattspyrnumenn, ég ætla mér ekki að tala fyrir hönd allra íslendinga, en ég hef ætíð haft taugar til þeirra Engilsaxnesku, en þeir hafa bara ætíð runnið niður af sviðinu þegar á hefur reynt, mér er enn ógleymanlegt er ég var á rótgrónu öldurhúsi í Grimsby 1986 þegar Maradona skoraði markið með hendi Guðs, eins og frægt er orðið, þá voru viðhafðir orðaleppar sem ég hafði aldrei nokkur tíma heyrt og þurfti að fá túlkun á þessum orðaleppum, ég trúi því vel að í gærkveldi hafi verið nokkuð mikið um slíkar upphrópanir víða í Englandi (ekki endilega annarsstaðar í UK). Gott ef að Gísli Forster var ekki með mér þar.

Það sem Bjarni Felixson sagði í gær í hans innslagi á RUV, var nánast það sama og kom fram hjá Írum, að launin væru svo há, lífið of auðvelt og álit einstaklinga á sjálfs síns ágæti væri, Enskadeildin er í raun og veru ekki ensk lengur. Er þetta raunveruleikinn? Ég heyrði reyndar sama aðila segja að það skorti leiðtoga í Þýskaliðið, sem sýndi mjög góðan leik, en þeir eru bara þannig að þeir framkvæma nákvæmlega það sem þarf á hverjum tíma, nokkuð líkt og íslenskaliðið hefur sýnt, til þessa, ég trúi því eins og HH að við eigum eftir að sjá besta leik íslenskalandsliðsins.

Ég ætla ekki að fjalla einvörðungu um fótbolta í þessari endurvakningu á blogginu en það bara passar vel við tilveruna í dag.