Tilveran þá - nú?

 

Tilveran.

Nálægt þessum flutningum kem ég ekki. Hugsar maðurinn er hann fylgist með þegar búslóð í eigu nágrana hans er borin út í gám.

 Mikið er nú landi okkar hreint og fagurt á svona dögum eins og í dag. Hvergi skýjahnoðri á himni og hafflöturinn spegilsléttur í firðinum, það hefur ekkert breyst enn margt annað er orðið breyt.

Maðurinn satt í brekkunni fyrir ofan þorpið og létt huga reika aftur til þess tíma er hann var um 16 ára aldur. Þegar honum fannst þetta þorp vera tilveran og lífið sjálft, hvað honum fannst mikil breyting á tilverunni við að fara suður á vertíð og sjá að það voru fleiri svona tilverur eins og hans. Þær höfðu verið minna aðlaðandi fyrir hann því það vantaði fjöllin og fólkið sem hann þekkti svo vel. Þess vegna snéri hann heim aftur.

Þegar heim kom var fólkið að tala um að það kæmi togari síðar á árinu, þá yrði næg vinna allt árið. Við komu togarans breytist margt í þorpinu, alltaf næg vinna í vinnslunni og þorpsbúar höfðu meira á milli handana. Það varð skortur á fólki í vinnslunni og það var alltaf slæðingur af fólki alstaðar af að landinu sem kom og unnu í vinnslunni. Þannig kom stóra ástin hans í þorpið.

Hann reyndi fyrst um sinn að fá pláss á togaranum og vann í vinnslunni og við löndun úr togaranum þegar hann kom inn til löndunar. Allir í þorpinu lögðust á eitt við að bjarga verðmætunum. Togarinn kom inn til löndunar snemma á morgnanna og var hann gerður klár fyrir næstu veiðiferð samdægurs, því ekki mátti missa dag frá veiðum meðan sá guli gaf færi á sér.

Loks fékk hann plássið á togaranum. Unnustan var eitthvað að reyna að daga úr honum með að fara því hún væri ófrísk. Nei í landi get ég ekki verið á meðan hugurinn leitar á sjóinn, það varð úr að á sjóinn fór hann.

Nú hleypur hann yfir nokkur ár, en á þeim tíma hafði hann byggt sér hús í nýja hverfinu í þorpinu. Aðeins staldra hugurinn við fyrstu jólin í nýja húsinu, börnin orðin tvö og eldra barnið byrjað í skóla.

Hann rifjar upp þegar hann heyrði það fyrst að það ætti að fara setja kvóta á veiðarnar, til að rétta við Þorskstofninn sem hafði verið ofveiddur að sögn fiskifræðinga. Það gat nú verið loks þegar allt var í góðu jafnvægi í tilverunni hans. Kvótinn kom og breytti ekki miklu fyrstu árinn. Allt gekk vel í þorpinu því togarinn hafði það góðan kvóta að það dugði vinnslunni og vel það. Þá var farið að gera áætlanir um nýtt skip í stað þess gamla, sem var farinn að vera á eftir í nýjungum og afköstum.

Nýja skipið kom og sögðu menn að slíkur lúxus eins og væri þar um borð væri sjaldséður á fiskiskipum. Fyrstu árin á þeim nýja var stíft róið og lítið stoppað milli veiðiferða. Basl á útgerðinni og var reksturinn erfiður því það þurfti að borga niður skipið. Það er lítið annað að gera en að spýta í lófanna og reyna gera betur var viðkvæðið milli manna á staðnum. Togarnaum var breytt enn ekki gekk sem skildi. Reynt var að rétta við reksturinn með öllum ráðum en það gekk ekki.

Þá tilkynna eigendurnir að þeir hafi ákveðið að selja útgerðina með öllu og það væru komnir kaupendur af útgerðinni. Þetta var síðastliðið vor og nú var skipið farið með kvótann og öllu saman úr þorpinu.

Nú var nágranni hans að flytja burt, þeir sem höfðu verið nágrannar í yfir 20 ár, samt ætlaði hann ekki að aðstoða hann við flutningana. Bilið milli húsanna þeirra var sem næst 8 metrar. Þetta eru samskonar hús byggð eftir sömu teikningu á svipuðum tíma. Hann hafði starfað á báðum togurunum hjá þessum nágranna sínum. Nú sat hann og allir aðrir í þorpinu eftir en nágranninn að fara með sem næst 100 miljónir á metra sem var á milli húsanna í vasanum.

Þetta er skrifað í kringum 2001 af FB.