Hagsmunir fara saman

Með meira álagi á skuldara sem hefur bara þá einu fasteign að veði sem skuldin er tilkomin af, má segja að hans eina vörn í málinu sé að fá kröfuhafa til að lækka kröfurnar á hendur honum, þar sem ábyrgð hans til að viðhalda eða varðveita veðhæfni eignarinnar fellur alfarið á hann og eingöngu hann.

Til mótvægis getur skuldari látið viðhald eignarinnar dragast eða reyna að fá kröfuhafa til að taka þátt í að viðhalda veðhæfni veðsins, en annars skerðist veðtrygging veðhafans, þetta vill ég benda á að er sameiginlegt mál beggja aðila, því báðir aðila eru skaðabótaskyldir hvor gagnvart öðrum samkvæmt skaðabótalögum.

Ég varpa þessu fram með það að leiðarljósi að báðir aðilar hafa af því hag að viðhalda veðhæfni fasteignarinnar ekki eingöngu kröfuhafi, því eru það augljósir hagsmunir að skuldarinn geti viðhaldið veðhæfni veðkrafna kröfuhafa.

Á íslensku þýðir þetta einfaldlega að það er ekki gott fyrir lánveitendann að ganga það langt í kröfum sínum á skuldarann að hann geti ekki gengt því hlutverki að viðhalda fasteigninni, frekar væri æskilegra fyrir eiganda krafnanna að lækka þær þannig að skuldarinn geti viðhaldið eigninni og greitt af henni eins og hann hefur gert hingað til. Því er það lykil atriði að lækka kröfurnar á skuldarann svo að hann geti staðið í skilum og viðhaldið veðhæfni og verðmæti eingarinnar sem kröfuhafi gerir kröfur í, því annars kemur hann til með að tapa miklu fé á verðfalli eignarinnar, og á í vændum mikla óvissu um sölu og tryggingu fyrir greiðslum frá næsta skuldara af eigninni.

Meira síðar um veðbönd.
FB..