Hvað átti hann að gera - Það er ekki spurningin - Hann er horfinn og því þurfa stjórnvöld að taka til hendinni og framkvæma t.d. þetta!

Ég hef áður bent á þennan möguleika til að koma í veg fyrir eða milda þær aðstæður sem almenningur er komin í.
Ég ætla að gera enn eina tilraun til að útskýra mína meiningu með það að markmiði að losa um þennan hnút sem Haard skildi eftir sig.
Samkvæmt því sem kemur fram í lögum nr.38 frá árinu 2001 eru gengistryggðulánin ólögleg, en sennilega er ekki hægt að fara aftar en til 26.maí 2006 með aftur virkni þeirra. Allar greiðslur umfram greiðsluáætlunina verða að koma til lækkunar á höfuðstól lánanna, en einnig verður að uppreikna þau samkvæmt þeim vöxtum sem fram koma í lánasamningi þeirra.
Rökstuðningur að baki þessari framsetningu má nefna ómöguleika þ.e. að manni sé ómögulegt að efna kröfu. Almennt skipti ekki máli af hvaða orsökum ómöguleikinn stafar, til dæmis af því að maður eigi ekki peninga vegna atvinnuleysis eða veikinda. Kröfuhafi á samt sem áður rétt á fullum efndum. Í undantekningarúrræðum getur kröfuhafi ekki beit fyrir sig vanefndarúrræðum vegna ómöguleika en það eru svokölluð vis major tilvik, til dæmis eldgos, styrjaldir, vekföll o.s.f.v.
Árið 1948 var í Hæstarétti kveðinn upp dómur sem varðaði tilvik að þessu tagi. Þar sagði að "ófæra sú til efnda" sem hlaust af síðari heimstyrjöldinni og hamlaði því að skuldari á Íslandi gæti ekki komið peningagreiðslum til kröfuhafa í Kaupmannahöfn hefði þær afleiðingar að greiðsla hinna almennu vaxta sem skuldin átti að bera framlengdist því sem töfinni nam.
Hrunið er ekkert annað en hamfarir sem skuldari gat ekki með nokkru móti reiknað með eða gert sér grein fyrir að væri möguleiki í stöðunni við undirskrift smaningsins. Sakir bankanna er ekki minni þegar hugsað er til þess að þeir voru að vinna að því að fella gengi krónunar með vitund stjórnvalda á nokkura ingripa að þeirra hálfu.
Því eru það forsendur til að skoða þessi mál en frekar að fjármálastofnanirnar stóðu fyrir þessum gjörningum sem að hefur mikil áhrif á vísitölubundulánin því verð á fasteignum hækkað töluvert sökum mikils framboðs á lánsfjármagni til íbúðar- og eða bifreiða kaupa sem juku mjög mikið innanlands neyslu sem vísitalan er reiknuð út frá þannig hækkuð bæði gengis og verðtryggðulánin.
Því þarf að færa greiðslur almennings aftur til 1.janúar 2008 á verðtryggðulánum og aðhæfa gengistengdulánin að gildandi lögum frá árinu 2001, annars gæti myndast skaðabótaréttur á hendur stjórnvalda og sérstaklega fjármálastofnana, sem veittu þessi lán.

Hefðu átt að minnka umsvifin

Athugasemdir

[smg, 20.9.2009 kl. 20:15]

Góður punktur

[Steingrímur Jónsson (IP-tala skráð) 20.9.2009 kl. 22:11]

Friðrik, ég ætla að byrja á því að taka fram að ég er alls ekki ósammála þér en mig langar að draga fram smá stöðu...

Ég tók (reyndar í nafni foreldra minna) gjaldeyrislán í október 2004.  Þá var gengi Evru 87 eða svo.  Ég hef að vísu ekki reiknað þetta út síðan einhvern tíma í vor, en þá reiknaðist mér til að ég væri ennþá í plús, þ.e. ég hefði borgað meira af Íbúðarlánssjósláni ef ég hefði getað fyllt upp með þeirri leið.  Þá reikna ég saman mun á vöxtum og svo mun á gengisvísitölu á móti vísitölu neysluverðs.

Vissulega er ég ekki í eins góðum málum varaðandi bílinn sem ég keypti 2 1/2 ári síðar - þar er ég í bullandi mínus og skulda c.a. tvöfalt verð bílsins m.v. verðreikning Bílgreinasambandsins. 

Í báðum tilvikum reiknaði ég með því að m.v. 25% gengisfellingu umfram verðbólgu myndi ég standa betur með gjaldeyrisáni þannig að með hruninu sem ég átti von á taldi ég mig nokkuð öruggan.... en hvernig átti maður eins og ég að gera sér grei fyrir þessu...

[Friðrik Björgvinsson, 20.9.2009 kl. 22:43]

Ef mín skoðun er rétt og að þú hafir einungis tekið við íslenskum krónum í þessum lánasamskiptum ættir þú einungis að greiða það sem stendur í greiðsluyfirlitinu sem fylgir lánasamningnum.

Ég tel reyndar að þetta verið leyst með því að allar umframgreiðslur miða við lánasamninginn verði látnar koma til greiðslu á höfuðstól lánanna, og að allar greiðslur verði miðaðar við greiðsluyfirlitið sem fylgdi lánasamningum.

Það eru mál að fara í gegnum kerfið en einhverra hluta vegna er ekki hægt að flýta þeim í gegnum kerfið til að minnka þessa óvissu, þannig að ég á ekki von á að þetta komist á hreint fyrir en í vor í fyrstalagi nema stjórnvöld taki um það ákvörðun og flýti úrskurðaróvissuni sem fylgir því að þetta er ekki útkljáð túlkunaratriði.

Ég hvet þig til að þrýsta á alla þá aðila sem þú hefur aðgang að með þín mál. Ég get sagt þér að ég hef komist að því að þetta mál er alfarið í höndum Viðskiptaráðuneytisins. Passaðu uppá að vera með frumskjalið af báðum lánasamningum í höndunum, þar sérðu hvernig orðalag er og hvort talað er um íslenskar eða erlenda mynnt sem fjárhæð sem lánað er á hvort skipti.

Lestu síðan nýja bloggið frá því í kvöld þar sérðu hvað var verið að gera með þessum lögum, þar er greinargerð úr lagasmíðinni, sem er reyndar inná vef Alþingis og öllum opið, málsnúmer 872 frá þingi 126.

Láttu mig heyra frá þér síðar...

[Steingrímur Jónsson (IP-tala skráð) 21.9.2009 kl. 09:57]

Friðrik - punkturinn var að greiðslurnar sem ég hef innt af hendi eru samtals lægri en hefðu verið á Íbúðarlánasjóðsláni og lánið stendur lægra í dag...  Skulda ég þá ekki bankanum?  Þetta er vissulega að breytast hratt núna, en samt...