Hvernig sjáum við framtíðina?

Verður það ásættanlegt að örfáir einstaklingar fari með fjöregg og sjálfsbjargarauðlindir þjóðarinnar?
Verður það ásættanlegt að allar veitur sem varða grunnþarfir almennings verði í enkaeigu eða enkarekstir?
Verður það ásættanlegt að einungis Elítan njóti forgangs í heilsugæslu og þjónustu lækna?

Hvernig getum við komið í veg fyrir þessa þróun? með því að taka til í okkar hugsun og vali til framtíðar, með vald-dreifingu, (virku)lýðræði og endurmati á nær-verðmætum.

Það þarf ekki að kjósa strax en við getum undirbúið okkur með umræðum og rökræðum, með það að markmiði að það sem hefur gerst komi aldrei fyrir aftur. Þeir aðilar sem eru ábyrgir verði látnir sæta ábyrgð, það gerist ekki nema við sem einstaklingar segjum þeim það í kosningum, þótt síðar verði.

Fullur salur í Háskólabíó

Bíddu nú við??

Voru ekki allar skuldir Stoða færðar til afskrifta viku síðar, er þetta þá eina eignin sem Stoðir áttu eða var greiðslan í formi hlutabréfa í Glitni sem urðu síðan verðlaus 10 dögum síðar???
Ef uppgreiðslan hefur farið fram með skuldajöfnun var verið að verja sjóðina og bankann, en ef greitt var fyrir bréfin með reiðufé hefur eflaust verið milli fært yfir á skuldareikning Stoða sem hefur þá bætt stöðu bankans en gert stöðu Stoða enn verri því ekki fengu þeir neitt lausafé með þessum hætti. Staða Stoða enn líklegri til að leiða til greiðslufalls og minni líkur á að Stoðir gætu klórað sig yfir öxlina, en sennilega var hún orðin nokku brött kúrfan sem þeir horfðu uppá.

Ráðherrar studdu uppkaup bréfa

Áhætta v.s ávöxtun

Ég virði það við Bjarna að hann kemur fram fyrir alþjóð og rekur þau mistök sem urðu til þess að efnahagskerfið hrundi. Hann er eini aðilinn sem hefur þó viðurkennt að svo hafi verið, eða að stjórnendur fjármálastofnana hafi gert þvílík mistök sem urðu þess valdandi að efnahagskerfið hrundi. Hann sagði líka að þó að þær aðstæður sem sköpuðust erlendis frá hefðu ekki gerst hefði kerfið samt sem áður hrunið. Þannig að hann er búin að gera ómerk orð æðstu ráðamanna landsins sem hafa sagt, ja þó nokkuð oft að aðalástæðan sé að markaðir erlendis hafi valdið því að við stöndum svona illa.

Nú er ekkert annað að gera en að spyrja þá næst hvers vegna voru ekki gerðar frekari ráðstafanir en raun ber vitni til að vinda ofan af þessu 2007, var ástæða til að halla sér aftur og segja það er ekkert að?

Ég fullyrði að hann ætlar sér að komast að þeim vafningum sem eru enn til staðar innan fjármálastofnanna (gömlu og nýju bankarnir), til að fá ódýrt fyrirtæki eða að hann sér það í hendi sér að í þeim vafningum eru vænlegir fjárfestingarkostir. Við skulum nýta okkur það en hann fær þá ekki að fullu hann getur fjárfest í 25% eignaraðild þessara fyrirtækja en starfsmennirnir fá 10% einarhlut, ríkið tekur til að byrja með það sem útaf borðinu stendur en selur hlutinn innan 2-3 ára. Það sem gerist með þessum hætti að starfsmennirnir verða hluthafar á móti Bjarna og ríkinu og geta haft áhrif á framtíðarskipulag fyrirtækisins.

Ég er ekki að tala um að hann fái þau á undirverði hann verður að greiða fullt verð fyrir vafningana.

Ég hefði viljað fá Bjarna til að stjórna einum Lífeyrissjóði allra landsmanna með það að markmiði að ávaxta fé sjóðsfélaga með lágum en öruggum hætti, ekki með væntanlegum vöxtum (sem er orðatiltak sem fjárfestar temja sér þegar þeir eru að meta hve mikla ávöxtun þeir komi til með að fá út úr fjárfestingunni), ekki með huglægum hagnaði (þá kemur einnig inn væntanleg ávöxtun sem gefur af sér huglægan hagnað), heldur með hagnaði og ávöxtun sem er raunveruleg. Þetta þýðir að ávöxtun sjóðanna verður ekki mjög há frá um 3,5% til 12%, en ávöxtunin verður jöfn og á löngum tíma. Við ætlum ekki að bjóða í Partí heldur ætlar okkur að líða vel í nýju Íslandi framtíðarinnar.

Ég tel að með því að stofna einn lífeyrissjóð allra landsmanna væri hægt að spara eða auka réttindi almennings sem nemur um 500 milljónum á ári ef ekki enn meir. Það er á hreinu að það verður að endurvekja Þjóðhagsstofnun og leggja niður auglýsingadeildir bankanna (greiningadeildrinar). Það gæti orðið vanda mál að reikna út réttindi sjóðsfélaga í núverandi kerfi yfir í hið nýjakerfi, vegna mismikillar vitleysu sem er innan þeirra 37 sjóða sem eru starfandi. Stjórnvöld verða að gefa sjóðunum tíma til að leggja niður starfsemi sína en áður verður að vera búið að yfirtaka allar eignir sjóðanna og sjóðurinn verðu ekki lána eða fyrirgreiðslusjóður fyrirtækja, hann verður lífeyrissjóður almennings í landinu, hann verðu ekki skipaður að hálfu með aðilum atvinnulífsins og sjóðsfélaga hann verður með einn forstjóra og einn framkvæmdarsjtóra sem verður gerður ábyrgur fyrir lágmarksávöxtun sjóðsins uppá 3,5% ef þessi ávöxtun næst ekki verður sjóðurinn að losa um eignir til að mæta lakara vaxtastigi.

Sjóðurinn gæti verið með útibú á nokkrum stöðum á landinu og hann kæmi til með að lána sínum sjóðsfélögum fé en ekki út fyrir þann hóp, þ.e.a.s. hann kemur eingöngu til með að lána einstaklingum sem hafa greitt í sjóðinn ekki hópum eða stærri fyrirtækjum. Þannig lántökur yrðu að vera með milligöngu Ríkisins og með þeirra ábyrgðum, með öðrum orðum Ríkið gæti fengið lán úr sjóðnum en þar kemur punktur.

Ég á fullt af hugmyndum sem væru bætandi við núverandi aðstæður sem hafa sumar komið fram á mínu bloggi en sú einfaldasta hingað til er að lánadrottinn verður að lækka skuldina svo að skuldarinn sjái fram á að geta greitt skuldina, ef það verður ekki gert hefjast hér á Íslandi innan tíðar mikil einstaklings gjaldþrot sem verður að miklu þjóðarböli í formi spírals sem verður erfitt að vinda ofan af. Þessu atriði ætti Bjarni að geta svarað því ég veit að hann skilur það sem ég er að tala um, hann er líka búin að segja mér í kvöld að þetta þýðir ekki að bera á borð stjórnmálamanna því þeir skilja þetta bar þvi miður ekki.

Ég vill minna á orð eins bankastjórnas þegar hann var spurður um húsnæðislánin á sínum tíma eftir að bankarnir höfðu látið vaða á húsnæðislánin. Þetta er nokkurn vegin orðrétt, spyrillinn spurði hvort þetta væri ekki glæfralegt að fara með þessum hætti á móti Íbúðarlánasjóði, svaraði bankastjórinn að þeir litu á þennan kostna sem fórnarkostnað við að koma Íbúðalánasjóði út af markaði, sem eins og Bjarni lýsti skilmerkilega og sannarlega að á þeim markaði var hörð samkeppni í gangi, það hörð að á endanum töpuðu allir og fóru út af markaðinum. Þetta er þekkt úr samkeppnisumhverfi að á endanum verður ekkert eftir til skiptanna þannig að það fara allir af markaðnum. Enn þá er tím til að nýjir aðilar komi inná markaðinn með aðrar forsendur og skipulagðari markmið og hver veit nema að það fái að fylgja dass af samráði í leiðinni.

Endurgreiddi 370 milljónir

Ódýr þjónusta verður þá að vera þjónusta!

Ég er fylgismaður þess að hafa samkeppni um þjónustu eins og símaþjónustu ef hún boðar neytendum ábata, en það er ekki nóg að vera með ódýra þjónustu ef maður getur ekki nýtt sér hana. Ef ég sem neytandi kaup þjónustu þá á hún ekki að vera takmörkuð, eða ef ég kaup fulla þjónustu á hún að vera það ekki bara í greiðsluformi heldur í aðgengi og aðgerðum.
Ég er frekar pirraður á því að vera að greiða fyrir þjónustu sem ég get svo ekki nýtt mér.

Ragnhildur tekur við Tal

Ábyrgð fylgir umboðsrétti.

Eru takmörk fyrir því hvar ábyrgð nær yfir og til? Komi til þess að almenningur verði látin greiða þær skuldir sem fjárglæframenn stofnuðu til í skjóli Alþingis, lít ég þannig á málavexti að almenningur í landinu geti ekki verið ábyrgur gagnvart þeim samningum.
Vísa ég hér til eldra bloggs hér að neðan varðandi umboð í samningum.

Rannsaka millifærslur

Hagsmunir fara saman

Með meira álagi á skuldara sem hefur bara þá einu fasteign að veði sem skuldin er tilkomin af, má segja að hans eina vörn í málinu sé að fá kröfuhafa til að lækka kröfurnar á hendur honum, þar sem ábyrgð hans til að viðhalda eða varðveita veðhæfni eignarinnar fellur alfarið á hann og eingöngu hann.

Til mótvægis getur skuldari látið viðhald eignarinnar dragast eða reyna að fá kröfuhafa til að taka þátt í að viðhalda veðhæfni veðsins, en annars skerðist veðtrygging veðhafans, þetta vill ég benda á að er sameiginlegt mál beggja aðila, því báðir aðila eru skaðabótaskyldir hvor gagnvart öðrum samkvæmt skaðabótalögum.

Ég varpa þessu fram með það að leiðarljósi að báðir aðilar hafa af því hag að viðhalda veðhæfni fasteignarinnar ekki eingöngu kröfuhafi, því eru það augljósir hagsmunir að skuldarinn geti viðhaldið veðhæfni veðkrafna kröfuhafa.

Á íslensku þýðir þetta einfaldlega að það er ekki gott fyrir lánveitendann að ganga það langt í kröfum sínum á skuldarann að hann geti ekki gengt því hlutverki að viðhalda fasteigninni, frekar væri æskilegra fyrir eiganda krafnanna að lækka þær þannig að skuldarinn geti viðhaldið eigninni og greitt af henni eins og hann hefur gert hingað til. Því er það lykil atriði að lækka kröfurnar á skuldarann svo að hann geti staðið í skilum og viðhaldið veðhæfni og verðmæti eingarinnar sem kröfuhafi gerir kröfur í, því annars kemur hann til með að tapa miklu fé á verðfalli eignarinnar, og á í vændum mikla óvissu um sölu og tryggingu fyrir greiðslum frá næsta skuldara af eigninni.

Meira síðar um veðbönd.
FB..

SAMNINGAR MILLI TVEGGJA AÐILA?

Samningur í skjóli umboðs

Samningur sem umboðsmaður gerir í skjóli umboðs síns við viðsemjanda (þriðja aðila) bindur umbjóðanda en ekki umboðsmann. Ef umboðsmaður brýtur í bága við fyrirmæli umbjóðanda þá vaknar sú spurning hvort samningurinn sé gildur eða ekki.

Vísa hér til þess að Alþingi er umboðsaðili þjóðarinnar sem samdi við útvegsmenn um þennan gjörning þ.e.a.s veiðiheimildirnar.

Samningur milli tveggja aðila

 Samningur milli tveggja aðila má aldrei vera íþyngjandi fyrir þriðja aðila, þar sem hann gat ekki vitað að þeim samningi né þeim skuldbindingum sem samningurinn felur í sér.

Vísa hér til þess ástands sem Alþingi er að leggja á almenning í landinu til nokkurra áratuga í framtíðinni.

Rétthæfi og gerhæfi

Á Íslandi njóta allir rétthæfis. Í rétthæfi felst það að menn eiga réttindi og bera skyldur, þ.e. eru aðilar að réttarsambandi. Þó að rétthæfi sé bundið við manneskjur eru það ekki aðeins einstaklingar sem geta átt rétthæfi. Ópersónulegir aðilar, svo sem ríki, sveitarfélög, opinberar stofnanir og margs konar félög og fyrirtæki, geta átt réttindi og borið skyldur. Stofnunin eða félagið er þá skilgreint sem réttaraðili og nefnt persóna að lögum eða lögaðili.

Vísa hér til þess að þar með er Alþingi lögaðili.

Þó að allar manneskjur njóti rétthæfis gegnir öðru máli um svokallað gerhæfi, þ.e. hæfi manna til að ráðstafa réttindum sínum sjálfir og til að takast á herðar skuldbindingar á eigin spýtur. Barn í vöggu getur átt eignir en það er með öllu óhæft og ófært um að fara með stjórn þeirra eigna og ráðstafa þeim. Einstaklingar njóta og rétthæfis þrátt fyrir andlegan þroska, ellisljóleika eða geðsjúkdóma en slíka einstaklinga skortir hins vegar oft skilning til að stjórna málefnum sínum skynsamlega. Þegar svo háttar er óeðlilegt að þeir haf gerhæfi.

Vísa ég hér til þess að það má kallast vafasamt að Alþingi hafi haft eða hafi allmennt séð í dag þroska til að taka þær ákvarðanir sem þar eru teknar í nafni Alþingis.

Lögræði

Lögræði merkir að einstaklingur ræður bæði persónulegum högum sínum og fé. Lögræði greinist í tvennt, sjálfræði og fjárræði. Sá sem er bæði sjálfráða og fjárráða er lögráða og öðlast einstaklingar hvort tveggja 18 ára. 

Fjárráða einstaklingur ræður einn fé sínu. Í fjárræði felst hæfi til að ráðstafa fé sínu og takast á herðar fjárskuldbindingar, til dæmis að skrifa upp á víxil, taka skuldabréf og selja eigur sínar.

Vísa ég til þess að allir þessir einstaklingar og félög voru talin vera Lögráða og Rétthæfir og skulu því taka afleiðingum gerða sinna án þess að vera vísa ábyrgðinni yfir á þriðja aðlia sem hafði aldrei nokkurn tíman möguleika á að koma að sínum hagsmunum né andmælt þessum samningum.

Kannski ég skrifi eitthvað meira á morgunn, ef vel liggur á mér. 

 

 

Bull, Bull og aftur Bull.

Komi til þess að útveginum verði réttir nokkrir tugir milljarða kemur vel til greina að skera meinið alfarið niður. Til að markaðsvæða endanlega sjálfsbjargarleið hinnar frómu þjóðar?
Eru þið ekki að djóka?
Eitthver mesta hagkvæmis ráðstöfun sem um getur í íslenskri efnahagssögu? Bull, Bull og aftur Bull. [má setja G í stað B, til að sjá andstæðuna]
Nú hefur leigu LÍÚ PR-liðið hleypt af stokkunum herferð til bjargar Sjálfstæðisflokknum frá erfiðri umræðu og álitshnekki.
Þetta kerfi er búið að útjaska allri heilbryggðri hugsjón í landinu, þar sem allt gekk út á að selja huglægan efnahag, þar sem óséður hagnaður var seldur dýru verði.
Aðgangur að fiskimiðum sem ekki sjást en eru áþreifanleg með viðskiptum á milli tveggja aðila sem hafa valdið þriðja aðila, sem þó hafði ekkert um þessa samninga að segja, ómældu tjóni og miska í nærri 25 ár.
Nú á þessi þriðji aðila að greiða niður þau huglægu verðmæti sem þessir tveir aðilar gerðu samning um sín á milli og töldu vera mestu fjármagnsframleiðslu allra tíma.
Ég segi Nei, Nei og aftur Nei - Bull, Bull og aftur Bull.

Kröfur verði felldar niður að hluta

Við getum ekki annað en horft fram á við

Ég hef verið að velta fyrir mér hvort við eigum ekki einbeitan okkur að því hvað við getum gert til að kom á framleiðslu á öllum sviðum og einblína á það efni sem við höfum í landinu til að framleiða úr, eins og hugvit sem dæmi.
Við vitum að það eru öllum upplýsingum haldið frá okkur og að við fáum ekki réttar upplýsingar um það sem væntanlega á að fara að gera, sem mér finnst grundvallar atriði sem almenningur þarf að hafa til að geta byggt upp framtíð í þessu landi.
Almenningur þarf svör og ákveðna framtíðarsýn ráðamanna um það hvernig við ætlum að komast í gegnum þessar hremmingar, en það á ekki að segja okkur ósatt á þessum tímum frekar á að segja okkur sannleikann, þannig að við getum farið að byggja upp nýja framtíð.
Við skulum skoða hvað við getum gert til að auka gjaldeyrissparnað, það er það fyrsta sem við getum gert er að velja íslenskar vörur í stað erlendra, spara gjaldeyririnn með þeim hætti.
Við getum lagt bílnum okkar um helgar og farið í fjölskyldugönguferðir notið samverunar hvort við annað og sparað bensínið sem hefði farið í bíltúrinn.
Við getum sætt okkur við eina sjónvarpsstöð og sagt upp hinum frjálsufjölmilum, skipulagt fjölskyldukvöld í staðinn eða nýtt okkur ástandið og farið í fjarnám þannig að sjónvarpið sé ekki að taka þann dýrmæta tíma frá okkur og nýta hann frekar í ubbyggilegra efni eins og menntun og fjölskyldulíf.
Við getum æft okkur í því að kaupa minna í matinn og skipt þeim verðmætum sem við höfum úr að spila í flokka í það sem við þurfum og það sem við getum verið án, verið sammála um hvað það er sem við getum verið án sem fjölskylda.
Haft samband við afa og ömmu og fá þau til okkar og haft skemmtilegar umræður um það hvernig þetta var meðan þau voru yngri og fengið þau til að segja frá því hvernig var umhorfs á þeirra heimili, voru öll þau þægindi sem við erum orðin háð eða teljum sjálfsögð.
Við getum flokkað fjölskyldumyndir og skráð það sem var að gerast á hverri mynd og fundið út ártalið.
Ég hef ekki ótæmandi hugmyndir en þetta gæti hjálpað okkur við að dreifa huganum frá aðstæðum í þjóðarbúskapnum, því þó við ræðum þau mál í þrott þá leysir það ekki málið en skapar óvissu og óöryggi í fjölskyldunni, reynum að hlýfa börnunum við að heyra allan hryllinginn, verum jákvæð og finnu ástæður til að gleðjast yfir því að vera sem ein fjölskilda.
Því það besta sem guð hefur skapað er nýr dagur. Njótum hans.

Það er kalt og meira að segja ískalt úti.

Ég hef verið svolítið dofinn á síðustu dögum vegna aðstæðna og ekki komist hjá því að huga að framtíðinni sem er því miður ekki mjög björt eins og er. Það er bara þannig að maður hefur trú á sumum hlutum en öðrum ekki, ég held að það hafi ekkert með skilning eða meðvitund að gera, ég held mun frekar að það sé framsetning á því efni sem maður er að kynna sér í það og það skiptið.
Ég taldi sem dæmi að það sem var verið að gera í BNA væri ekki rétt aðferð til að bregðast við efnahagsástandinu og hvað síður í UK, ég sá reyndar ekki fyrir það sem hefur síðan gerst í BNA eftir að aðgerðirnar hófust sem er allt annað en þeir ætluðust til, hvað þá að mér hafi dottið það til hugar að þeir aðilar sem var verið að koma til móts við hefðu það litla samvisku að þeim skildi detta þetta til hugar, en svona er einfaldlega þessi fjármálageiri, það er allt gert til að verja eigendur og hagsmuni þeirra til skammstíma litið. Ég taldi að það væri nóg komið af bullinu, nei en það á að reyna að halda því áfram með öllum ráðum. Reyndar hefur það sama gerst í UK og stjórnvöld hafa reynt að íta við lánastofnunum til að þær fari að lána til minni fyrirtækja og einstaklinga, það bara gerist ekki með eðlilegum hætti.

Á Íslandi er mjög kalt á þessum tíma og það má segja að fjármálkerfið hafi þrýst þessu kuldatímabili enn neðar með úrræðaleysi og skammsýni ráðamanna með úrlausnum. Það er ekki viðunandi lausn á vanda skuldara að lengja í hans lánum með lægri mánaðgreiðslum, það kallar á endurmat þeirra eigna sem var stofnað til skuldarinnar í upphafi, því það er ekki sami hluturinn að greiða fyrir 20 milljónir með 50 milljónum eftir 30 ár eða 100 milljónir eftir 70 ár, þá væri nær að breyta þessum strúktúr í leigu eða kaupleigu samninga því það þarf að viðhalda eigninni á greiðslutímanum til að viðhalda veðhæfni eignarinnar. Með þetta í huga getur orðið mjög vænlegur kostur að skuldari og lánadrottnar komist að samkomulagi um að lækka höfuðstól skuldarinnar, til að komast hjá greiðslufalli á skuldinni.